Συγκέντρωση αλληλεγγύης τη Κυριακή 22/5 στις 11:00 π.μ. στο Γ. Νοσοκομείο Νίκαιας οπού νοσηλεύεται ο συναγωνιστής Γιάννης Κ.

Κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, μειώσεις μισθών, καλπάζουσα αύξηση του κόστους ζωής, μικρομάγαζα που κλείνουν το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο, ανεργία, αστυνομοκρατία παντού.

Τι να πει κανείς όταν μετά από αυτή τη λαίλαπα που έκλεισε ήδη ένα χρόνο, δεν έχει κατέβει στο κέντρο 1.000.000 κόσμος για να σηκώσει τη βουλή με τα χέρια και να την πετάξει στη θάλασσα.

Εθελοτυφλούν όσοι δε βλέπουν ότι το καπιταλιστικό σύστημα, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που διαθέτει, πέτυχε τους στόχους του: «Άκρατος πλουτισμός για τους λίγους, φτώχεια, ανέχεια και υποταγή για τους πολλούς». Θα μπορούσαμε εδώ να γράψουμε ολόκληρο βιβλίο, για να αποδείξουμε του λόγου το αληθές, όμως θα περιοριστούμε σε μερικές, ενδεικτικές αντιστοιχίες: Τράπεζες – τοκογλυφία, εκπρόσωποι του λαού – λαμόγια,Δ.Ν.Τ. – ξεπούλημα δημόσιας γης, αστυνομοκρατία – χούντα.

Γνωρίζουμε καλά πως πολλοί από εμάς, ιδιαίτερα όσοι δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα, δυσκολεύονται ν’ ασκήσουν το δικαίωμα στην απεργία, ένα δικαίωμα που όλα τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις αναγνωρίζουν σαν αναφαίρετο αλλά κανείς τους δε θέλει να βλέπει τους «υπηκόους του» να το εξασκούν. Έτσι γίνονται απεργοσπάστες χωρίς τη θέλησή τους. Τους καταλαβαίνουμε. Ίσως αν έπειθαν τους συναδέλφους τους να απεργήσουν όλοι μαζί να τα κατάφερναν. Ίσως αν αποφάσιζαν, πάλι συλλογικά, να σαμποτάρουν με κάποιο τρόπο την εργασία τους να έδειχναν πως τη μέρα της απεργίας η επιχείρησή τους, ακόμα κι αν είναι όλοι οι υπάλληλοι παρόντες, δε μπορεί να λειτουργήσει. Σε κάθε περίπτωση πάντως η θέληση για αξιοπρέπεια, ζωή, ανατροπή, ελευθερία δεν εξαντλείται σε μια μέρα αγώνα. Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια με όπλα την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τη σύγκρουση.

Γι’ αυτό κι εμείς δε σας ζητάμε μόνο να απεργήσετε γιατί αυτό δεν αρκεί. Αυτό που  καλούμαστε όλοι να κάνουμε, με αφορμή την απεργία, είναι να εξεγερθούμε. Να βγούμε στο δρόμο. Να συμμετέχουμε στη συνέλευση, στην κατάληψη, στο στέκι που υπάρχει στη γειτονιά μας. Να μάθουμε να λειτουργούμε συλλογικά, ισότιμα, χωρίς αρχηγούς, εκπροσώπους, διαμεσολαβητές και εργατοπατέρες. Να γίνουμε όλοι εμείς το «περιθώριο» που θα κυκλώσει και θα πνίξει τις διάφορες κεντρικές εξουσίες, αυτούς τους κατάπτυστους θιάσους σκιών που καταδυναστεύουν τις ζωές μας.

Τέλος, όλοι εμείς που θα βγούμε στο δρόμο την Τετάρτη 11/5, αλλά και κάθε φορά που βγαίνουμε στο δρόμο, είναι σημαντικό να ΜΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ.

Η κατανάλωση δεν είναι παρά η άλλη όψη της παραγωγής. Για να μποϋκοτάρουμε αποτελεσματικά την κυκλοφορία των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών δεν φτάνει να απέχουμε από την εργασία· είναι απαραίτητο να μην βάλουμε κάποιον να δουλέψει για μας, είτε πρόκειται για κούριερ είτε για σερβιτόρα. Η απεργία πρέπει να αναδυθεί ως πράξη καθολικής αποχής από το προϊόν και όχι ως εκτονωτικό πανηγύρι, γιατί μόνον έτσι είναι πραγματικά επικίνδυνη για το σύστημα που έχουμε απέναντί μας.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ – ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 11 Μάη ΑΠΕΡΓΙΑ

10.30 π.μ. ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ & ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΦΟΡΜΙΩΝΟΣ ΚΑΙ ΥΜΗΤΤΟΥ

Στο στέκι μας (Κύπρου 43, Τρίγωνο Βύρωνα):

18:00 μ.μ.  Απεργιακή κουζίνα (φέρνουμε το φαΐ μας και τρώμε όλοι μαζί),

20:30 μ.μ.  Προβολή του ντοκιμαντέρ «ο Αγώνας»

Το κείμενο που ακολουθεί μοιράστηκε και διαβάστηκε από τη μικροφωνική που στήθηκε την Παρασκευή 1 Απριλίου το απόγευμα στην πλατεία Αγίου Λαζάρου στο Βύρωνα, ως πράξη αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας και της Λαυρεωτικής .

Με προβολή οπτικοακουστικού υλικού από τις  πάνω από εκατό μέρες του αγώνα ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ και στην αστυνομική κατοχή των ΜΑΤ προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε στις γειτονιές μας την έκκληση των κατοίκων της κερατέας για συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα τους.

Οι αντιδράσεις του κόσμου φανέρωσαν ότι αναγνωρίζουν τον δίκαιο αγώνα των κατοίκων της Κερατέας και της Λαυρεωτικής  για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία.

Ακολούθησε αυθόρμητη πορεία στους δρόμους του Βύρωνα, από τους συγκεντρωμένους κατοίκους, που φώναζαν μεταξύ άλλων τα συνθήματα “από την Κερατέα ως την Καισαριανή, εξέγερση, αντίσταση, και ανυπακοή”, “Αν δεν αντισταθούμε σ’ όλες τις γειτονιές, οι πόλεις μας θα γίνουνε μοντέρνες φυλακές”, “Λόφοι της Κερατέας, πλαγιές του Υμηττού, μια μέρα η εξέγερση θα βρίσκεται παντού” και ” Λόφοι της Κερατέας, Αγροί του Ελληνικού, μια μέρα η εξέγερση θα βρίσκεται παντού”

Κερατέα: Μια μάχη που μας αφορά όλους.

 Η ιστορία λίγο-πολύ γνωστή, παρά τα απαράδεκτα και ξεδιάντροπα ψέματα των Μ.Μ.Ε. Ένας ΧΥΤΑ (και όχι ΧΥΤΥ), σαν και αυτούς που στην υπόλοιπη Ευρώπη πια καταργούνται, επιβάλλεται με τη βία σε μία περιοχή μεγάλης αρχαιολογικής και οικολογικής αξίας, και σε μια περιοχή που άνθρωποι ζούνε και μεγαλώνουν τα παιδιά τους, ερωτεύονται, παίζουν. Ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός, αδηφάγος και αδυσώπητος, απέναντι σε πέντε χούφτες ανθρώπων.

Και όμως. Πάνω από εκατό μέρες από την κήρυξη αυτού του μικρού πολέμου, οι κάτοικοι της Λαυρεωτικής αντιστέκονται ενάντια στην ακόρεστη καταστροφικότητα ενός ετοιμόρροπου καπιταλισμού. Ακούραστα και παρά τις συνεχής συγκρούσεις, παρά την συνεχή καταστολή και την ακατάπαυστη κρατική προπαγάνδα, ο αγώνας καλά κρατεί. Τα θύματα πολλά και όλο και πληθαίνουν. Μάλιστα, τα ξημερώματα της Πέμπτης 30 Μαρτίου , μια αστυνομική ομάδα άνω των 25 ατόμων επιτίθεται αιφνιδιαστικά στα οκτώ άτομα που περιφρουρούσαν το μπλόκο του Λαυρίου, και βγάζει τα απωθημένα της για ώρα πάνω στα σώματα των κατοίκων, αφήνοντας τους βαριά τραυματισμένους. Είναι άραγε και αυτό ένα «μεμονωμένο περιστατικό»; Είναι άλλη μια λυπηρή εξαίρεση;

Όχι. Είναι πια ξεκάθαρο και πέρα από κάθε αμφιβολία πως η κοινωνία ολόκληρη βρίσκεται υπό καθεστώς πολιορκίας, με το κράτος να ξυλοκοπά, να δηλητηριάζει με χημικά και να προσαγάγει όποιον στέκεται εμπόδιο στην άκρατη λεηλασία των ζωών μας. Απέναντι σε αυτήν την επίθεση, ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας δεν είναι απλά μια μάχη για την περιοχή τους, αλλά ένας αγώνας για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία. Αυτός ο αγώνας είναι και δικός μας.

Σε μια χρονική περίοδο που η κοινωνία αγκομαχά και καταρρέει κάτω από τα βάρη μιας οικονομικής κρίσης, ο στρατός καταστολής ξεχύνεται να υπερασπιστεί τα συμφέρονται πολιτικών και εργολάβων. Είναι λοιπόν και δικιά μας υποχρέωση, ως κάτοικοι, ως μέλη της κοινωνίας, ως άνθρωποι, να εκδηλώσουμε έμπρακτα την συμπαράσταση μας σε αυτούς που αγωνίζονται. Οι κάτοικοι της Κερατέας δεν αγωνίζονται μόνο για μια ελεύθερη Κερατέα, αγωνίζονται για όλους μας.

Αλληλεγγύη με κάθε δυνατό μέσο στον δίκαιο αγώνα των ανθρώπων αυτών, και στο αυτονόητο δικαίωμά τους να μην επιτρέπουν την κατασπάραξη των ζωών τους.

Αλληλεγγύη σε κάθε αντιστεκόμενο.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων της Λαυρεωτικής ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ και την αστυνομική κατοχή της περιοχής τους.

Συνέλευση κατοίκων Βύρωνα- Καισαριανής- Παγκρατίου

Την Παρασκευή 1 Απρίλη στις 19.00 μ.μ θα συγκεντρωθούμε στην πλατεία Λαζάρου του Βύρωνα ώστε να δηλώσουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στον ανυποχώρητο αγώνα των κατοίκων της Κερατεάς και της Λαυρεωτικής ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ και την απάνθρωπη βία του κράτους και των ΜΑΤ. ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΑΠΡΙΛΗ στις 19.00 στην πλ.Αγίου Λαζάρου στον Βύρωνα.

ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΕΡΑΤΕΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΓΗ ΠΡΙΝ ΓΙΝΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΧΩΜΑΤΕΡΗ