Συγκέντρωση 3.00 μ.μ. Φορμίωνος & Υμηττού
Κατεβαίνουμε αποφασισμένοι στο Σύνταγμα

Συγγραφεας : MissInformation

Απόσπασμα από το βιβλίο:

Ταυτόχρονα, σκοπός της Guerilla Installation δεν είναι η αισθητική βελτίωση των
τόπων στους οποίους παρεμβαίνει μέσω των αισθητικών αλλαγών. Κάτι τέτοιο, στην
περίπτωση των μη – τόπων, δεν θα μπορούσε παρά να σημαίνει μια προσπάθεια που
στοχεύει στην αποδοχή απ’ την πλευρά των ανθρώπων ενός χώρου που αποτελεί την
υλική προβολή μιας κατάστασης στην οποία εναντιώνεται η Guerilla Installation. Σ’
ένα μέρος σχεδιασμένο με κύριο οδηγό την χρηστικότητα, βασικός σκοπός του
οποίου είναι να διευκολύνει την ροή, στον οποίο όλα υπάγονται στην
προβλεψιμότητα, στο μονοσήμαντο της επικοινωνίας, στο στιγμιαίο της εντύπωσης,
ώστε να μην μπλοκαριστεί η ροή… σ’ ένα τέτοιο μέρος η εισαγωγή μιας ρήξης θα
μπορούσε μονάχα να ταυτιστεί με την παρεμπόδιση της λειτουργίας του. Η
παρεμπόδιση αυτή μπορεί να γίνει σε αισθητηριακό επίπεδο, με την εισαγωγή ενός
θορύβου, μιας ρωγμής στην αισθητηριακή λειτουργικότητα του χώρου,
λειτουργικότητα που ολοκληρώνει τον στόχο της μονάχα μέσω της αυτοματοποίησης
της αντίληψης. Ο «θόρυβος» αυτός θα μπορούσε λοιπόν να πάρει την μορφή μιας
διαταραχής ή αναστάτωσης των αισθήσεων, που θα θέσει υπό αμφισβήτηση την
αυτοματοποιημένη σχέση μας με τον χώρο¨ ή πάλι μπορεί να πάρει την μορφή μιας
άμεσης επίθεσης στην υπνωτική ηρεμία που χαρακτηρίζει την αυτοματοποίηση, στην
αποστείρωση των πλαστικών διαδρόμων που μεταφέρουν αποκοιμισμένους
ανθρώπους. Η ρήξη μπορεί όμως να πραγματοποιηθεί και σε υλικό επίπεδο, σαν ένα
παιχνιδιάρικο οδόφραγμα, το οποίο με την ύπαρξή του μπλοκάρει κυριολεκτικά την
κυκλοφορία, ένα εμπόδιο στην λειτουργικότητα των διαδρόμων ταχείας
κυκλοφορίας, ένας Μεξικάνος που παίρνει την σιέστα του στην μέση ενός
αυτοκινητόδρομου. Και στις δύο περιπτώσεις, είναι σαφές ότι πρόκειται για μια
επιθετική παρέμβαση, που φέρεται εναντίον της κανονικότητας και της αδιάκοπης
λειτουργίας της ροής, και κατά συνέπεια ενάντια στους ανθρώπους που είναι φορείς
αυτής της ροής.

Αλληλεγγύη στην απεργία διαρκείας των εργατών της χαλυβουργίας!
2 μήνες, 400 εργάτες, 50 απολυμένοι, νέες συμβάσεις εργασίας, χαλυβουργία ελλάδος, απεργία…. με 3 λέξεις:
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Δηλαδή.. τι γίνεται;
Εδώ και 2 μήνες στη Χαλυβουργία Ελλάδος δίνεται ένας αγώνας. 400 εργάτες και 50 απολυμένοι συνάδελφοί τους απεργούν. Αγωνίζονται για τους συναδέλφους τους, αγωνίζονται για τις ζωές τους, αγωνίζονται για την αξιοπρέπεια.
Και τι ζητάνε τέλος πάντων;    
Δεν υπογράφουν τις νέες συμβάσεις εργασίας που απαιτούν τα αφεντικά –στην περίπτωσή τους 5ωρο με 50% μείωση αποδοχών. Δεν αποδέχονται παθητικά τις απολύσεις των συναδέλφων τους. Όλα αυτά ενώ η διοίκηση της επιχείρησης πανηγυρίζει για την αύξηση της παραγωγής και των κερδών μέσα στην περίοδο της σφοδρότερης επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο εναντίον της κοινωνίας.
Και η εργοδοσία τι λέει;
Τα αφεντικά αφού άσπρισαν, επιδεικνύοντας την προβλέψιμη ανένδοτη και προκλητική στάση («σας καταλαβαίνουμε, αλλά δε γίνεται τίποτα») μαύρισαν…! Τις απειλητικές επισκέψεις σε σπίτια εργατών και τα απειλητικά τηλεφωνήματα, διαδέχθηκε ένα deal εκατομμυρίων. Το ανταγωνιστικό κεφάλαιο, στην περίπτωσή μας ο Μάνεσης της Χαλυβουργίας Ελλάδος & ο Αγγελόπουλος της χαλυβουργικής, έστησαν ένα χρυσό trust με την απορρόφηση της παραγωγής που χάνεται λόγω της απεργίας από τη Χαλυβουργική του Αγγελόπουλου. Το κεφάλαιο, φυσικά, συνεργάστηκε και τα συμφώνησε για το συμφέρον του όταν κατάλαβε ότι οι απεργοί αγωνίζονται για το συμφέρον όλων των «από τα κάτω» και δεν ενδίδουν στην τρομοκρατία του «ντόπιου» κεφαλαίου.
Και ποιος είναι ο Μάνεσης;
Πέρα από βιομήχανος και ιδιοκτήτης της ελληνικής χαλυβουργίας με εργοστάσια σε Αθήνα και Βόλο, αποτελεί μεγαλομέτοχο της  alphabank και μέλος του διοικητικού της συμβούλιο. Αξίζει να σημειωθεί πως η πλειοψηφία των μετοχών της alphabank  ανήκουν στο ελ. δημόσιο…
Οι απεργοί μας δείχνουν το δρόμο.
Ο αγώνας αυτός μας διδάσκει μια σειρά από αξίες, τις οποίες καθημερινά και συντεταγμένα η εξουσία αποκολλάει από τον κοινωνικό ιστό.
Αλληλεγγύη, το όπλο των «από τα κάτω» . Στην αποξένωση και την εξατομίκευση, χαρακτηριστικά που μεθοδευμένα έχουν επιβάλλει οι συσχετισμοί κράτους-κεφαλαίου, κανείς δεν είναι μόνος.
Αξιοπρέπεια, στην καθημερινότητα, στις κοινωνικές σχέσεις, στον εργασιακό χώρο. Στον αγώνα ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας και στην αλλοτρίωση της προσωπικότητάς μας.
Αντίσταση, η απάντηση των καταπιεσμένων στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, στην τρομοκρατία της εργοδοσίας και στη συντονισμένη επίθεση της εξουσίας και των δομών της ενάντια στους «από τα κάτω».
Έτσι διαρρηγνύοντας και αμφισβητώντας τις κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές σχέσεις, οι οποίες φερόμενες ως αναγκαίες και επαρκείς καταδυναστεύουν τις ζωές μας, γίνεται άλλο ένα μικρό βήμα στη μεγάλη διαδρομή του αγώνα.
Η στάση των ΜΜ(Ε);
Σαν άξιοι συνεργάτες της εξουσίας και του κεφαλαίου, αποσιωπούν εσκεμμένα το γεγονός της απεργίας, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις απαιτήσεις των αφεντικών για τη κλιμάκωση της επίθεσης τους ενάντια στους από κάτω. Ο ρόλος τους ήταν για ακόμα μια φορά αντιδραστικός και σίγουρα όχι αυτός της αντικειμενικής πληροφόρησης  των γεγονότων, όσο δυνατή και αν είναι αυτή στο υπάρχον σύστημα και άσχετα αν συμφωνούμε με αυτή.
Οι απεργοί δεν είναι μόνοι και θα κερδίσουν.
Οι χαλυβουργοί με αυταπάρνηση και αξιοπρέπεια επέλεξαν το δρόμο του αγώνα. Ο αγώνας τους αυτόματα πλαισιώθηκε από την έμπρακτη αλληλεγγύη ατόμων και συλλογικοτήτων από όλη την ελλάδα. Καθημερινά στη χαλυβουργία καταφθάνουν τρόφιμα, χρήματα και είδη πρώτης ανάγκης. Ενώ και εκείνοι με τη σειρά τους διανέμουν μέρος αυτών ενισχύοντας άλλες απεργιακές κινητοποιήσεις. Συνεχίζουμε λοιπόν και εντείνουμε την υποστήριξη μας στη μεγαλειώδη για τα εγχώρια δεδομένα απεργία έτσι ώστε τα κατειλημμένα εργοστάσια από εξεγερμένους εργάτες να μην είναι εικόνα από το μακρινό μέλλον αλλά από το κοντινό παρόν.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΒΥΡΩΝΑ, ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ, ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ (στέκι , Kύπρου 43 στο Bύρωνα)