5/11 Ηνίοχος Αλέξης Δαμιανός –140’ (1995)
Η ζωή ενός ανθρώπου στα χρόνια της αντίστασης και του εμφυλίου. Από τις φυλακές των ιταλών, στην απόδραση και στο αντάρτικο.

Το ντοκιμαντέρ “Autonomia Zapatista” γυρίστηκε από την ανεξάρτητη  ομάδα “Arte-Musica-Video” με τη συμφωνία των Αυτόνομων Αρχών των Ζαπατίστας.

Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε στους δρόμους!

 Η παραπάνω φράση “έκλεινε” την τελευταία ανακοίνωση της Συνέλευσής μας που αφορούσε τις αλλεπάλληλες κατασταλτικές επιθέσεις του κράτους σε αγωνιζόμενους ανθρώπους, σε απεργιακές και αντιφασιστικές διαδηλώσεις, σε εργατικές και μαθητικές κινητοποιήσεις. Έτσι, από το πρωί της 18ης Οκτώβρη κάναμε πράξη τα συνθήματά μας δίνοντάς τους ζωή και νόημα.

Η απεργιακή μέρα για εμάς ξεκίνησε από νωρίς το πρωί οπότε και οργανώσαμε 2 απεργιακούς αποκλεισμούς γύρω από την πλατεία Δεληολάνη . Η πρώτη έξω από εμπορική αλυσίδα ηλεκτρικών συσκευών. Απλώσαμε το πανό μας μπροστά από την είσοδο, μερικοί-ες από εμάς μπήκαμε εντός του καταστήματος μοιράζοντας ανακοινώσεις και καλώντας τους εργαζόμενους να στηρίξουν την κίνησή μας. Ταυτόχρονα, ενημερώναμε τους περαστικούς αλλά και τους επίδοξους καταναλωτές να στηρίξουν την δράση μας. Φωνάχτηκαν συνθήματα όπως “κλειστά τα μαγαζιά, όλοι στους δρόμους, κανένας για δουλειά”, “η αλληλεγγύη η συναδελφική στα αφεντικά φέρνει ταραχή”, “η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών”. Γρήγορα, ο υπεύθυνος του καταστήματος έκλεισε τα φώτα ενώ μετά την επιμονή μας φωνάζοντας “κλείσε τα ρολά, ρε φραγκοφονιά!” κατέβασε και τα ρολά! Πολλοί εργαζόμενοι κατέβηκαν στην είσοδο ώστε να ενημερωθούν για την κίνησή μας και εκεί πληροφορηθήκαμε για τις σκληρές συνθήκες εργασίας, για τις περικοπές που έγιναν πρόσφατα σε όλους τους εργαζόμενους καθώς και την πλήρη αδιαφορία των συνδικαλιστικών φορέων και των σωματείων γύρω από όλα αυτά. Μετά από 20 περίπου λεπτά, κατευθυνθήκαμε σε παραπλήσιο κατάστημα κινητής τηλεφωνίας. Αφού μοιράσαμε προκηρύξεις στους εργαζόμενους και τους πελάτες σταθήκαμε για περίπου 15 λεπτά στην είσοδο του καταστήματος. Λίγο πριν τις 11 αποχωρήσαμε με πορεία κατευθυνόμενοι στον ορισμένο τόπο της απεργιακής μας προσυγκέντρωσης, στη συμβολή των οδών Φορμίωνος και Υμηττού. Στον δρόμο μας είχαμε μια ευχάριστη συνάντηση. Έξω από το ΕΠΑΛ που βρίσκεται στην οδό Δαμάρεως ήταν συγκεντρωμένοι μαθητές και μαθήτριες που προσπαθούσαν να πείσουν τους συμμαθητές τους να απέχουν από τα μαθήματά τους και να συμμετάσχουν στην απεργιακή διαδήλωση. Ο ενθουσιασμός της αναπάντεχης αυτής συνάντησης ήταν μεγάλος με αποτέλεσμα όλοι και όλες να επισκεφθούμε το προαύλιο του σχολείου φωνάζοντας συνθήματα και καλώντας τους μαθητές να ξεσηκωθούν. Λυπηρές εξαιρέσεις, λίγοι καθηγητές που θεώρησαν ότι αυτή η μικρή αυτή “διατάραξη” της σχολικής αυστηρότητας αποτελεί σχεδόν βλασφημία ή και αφορμή για αστυνομική παρέμβαση. Το χιούμορ και ο ενθουσιασμός μας απλά προσπέρασε τις φωνές για “ησυχία, τάξη και ασφάλεια”. Μετά από 10 λεπτά είχαμε φτάσει στο σημείο της προσυγκέντρωσης.

Εκεί γίναμε διπλάσιοι, περίπου 100 διαδηλωτές, όπου μετά από ενημέρωση για την πρωτοβουλία της συνέλευσής μας καθώς και τον συντονισμό μας με άλλες συνελεύσεις γειτονιάς, κατεβήκαμε στον δρόμο διαδηλώνοντας. Σε όλη την διαδρομή προς το κέντρο της Αθήνας αντιληφθήκαμε ότι πολλά μαγαζιά ήταν κλειστά (εκτός από την θλιβερή εικόνα της φραπεδο-κουλτούρας της Υμηττού που δεν έχει “ωράρια, Κυριακές και αργίες” μήτε και απεργίες…). Γύρω στις 12.15 βρεθήκαμε στην Πατησίων περιτριγυρισμένοι από τα πανό και τα μπλοκ των συνελεύσεων γειτονιάς. Η παρουσία των συνελεύσεων γειτονιάς αποτέλεσε και αποτελεί ένα πραγματικό πόλο συσπείρωσης για αγωνιζόμενους και αγωνιζόμενες που όχι μόνο δεν χωράνε κάτω από κομματικά πανό αλλά που ουσιαστικά επιθυμούν πέρα από το να εκφράσουν την οργή τους στους δρόμους, να δια-δηλώσουν τις προταγματικές της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας. Και αυτή την φορά, τα μπλοκ των συνελεύσεων γειτονιάς φάνηκαν ποσοτικά και ποιοτικά ενισχυμένα με νέους και μεγαλύτερους ηλικιακά, με νέα και παλιότερα συνθήματα.

Η διαδήλωση φτάνοντας στην πλατεία Συντάγματος βρέθηκε αντιμέτωπη με αστυνομικές δυνάμεις που δεν επέτρεπαν την είσοδο της διαδήλωσης στο κάτω μέρος της πλατείας και επέβαλλαν το “στρίμωγμά” της μπροστά από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια. Η επιλογή αυτή των αστυνομικών δυνάμεων ήταν αρκετή για να ξεσπάσουν συγκρούσεις διαδηλωτών και ΜΑΤ. Το μπλοκ της Συνέλευσής μας, εντέλει, μαζί με άλλα μπλοκ κατευθύνθηκε από το κάτω μέρος της πλατείας αφού προηγουμένως οι πάνοπλοι μπάτσοι είχαν καταλάβει τον δρόμο μπροστά από την Μεγάλη Βρετάνια. Μόλις ανεβήκαμε στην Βασ. Αμαλίας, τα ΜΑΤ προσπάθησαν και αρχικά κατάφεραν να σπάσουν την ροή της διαδήλωσης αφού 3 διμοιρίες τους είχαν σταθεί κάθετα στον δρόμο ανάμεσα σε δυο μεγάλα μπλοκ διαδηλωτών μπροστά και πίσω από το τραμ Συντάγματος. Εκεί, για ακόμη μια φορά, η αποφασιστικότητα των διαδηλωτών ανάγκασε μετά από λίγη ώρα την αποχώρηση των ΜΑΤ κάτω από βροντερά συνθήματα: “έξω απ’ την πορεία η Αστυνομία”, ” Ελλάς, ελλήνων, αστυνομικών, ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών”. Να σημειώσουμε ότι από την πλευρά της πλατείας τα μπλοκ των συνελεύσεων γειτονιάς στάθηκαν και κατάφεραν να συσπειρώσουν την διαδήλωση απέναντι στην ασυδοσία και τις μεθοδεύσεις της αστυνομίας. Αφού ενώθηκαν τα κομμάτια της διαδήλωσης παραμείναμε για πολλή ώρα στο Σύνταγμα ώστε να βεβαιωθούμε ότι το σύνολο της διαδήλωσης βρίσκεται στον δρόμο χωρίς κίνδυνο από τις απειλές και την βία των μπάτσων. Η διαδήλωση μετά από ώρα διαλύθηκε στην πλατεία Ομονοίας.

Και πάλι, όμως, οι κατασταλτικοί και διωκτικοί μηχανισμοί έδειξαν το πρόσωπό τους. Ήδη, 2 μέρες μετά, έχουν καταγραφεί και καταγγελθεί μια σειρά ξυλοδαρμών και τραυματισμών διαδηλωτών και δημοσιογράφων ενώ υπάρχουν 7 συλληφθέντες οι οποίοι θα κρατηθούν στη ΓΑΔΑ μέχρι την Δευτέρα οπότε και θα απολογηθούν στον ανακριτή. Είναι σαφές ότι πλάι στην ωμή βία των αστυνομικών δυνάμεων έρχεται να προστεθεί η ποινική σκλήρυνση απέναντι σε όσους αγωνίζονται. Και η απάντησή μας θα συνεχίζει να είναι η διεύρυνση, το βάθεμα και το δυνάμωμα του πολιτισμού της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της αντίστασης στο καθεστώς φτώχειας και φόβου. Στον Βύρωνα, το Παγκράτι, την Καισαριανή. Σε κάθε γειτονιά. Παντού.

[youtube]http://youtu.be/qrEJKZs_O88[/youtube]

[youtube]http://youtu.be/hSDJ8rdvUro[/youtube]