Τετάρτη 19/10 στις 9:30 π.μ. ,Φορμίωνος και Υμηττού Απεργιακή συγκέντρωση και διαδήλωση στις γειτονιές μας
Πέμπτη 20/10 στις 11.00π.μ. ,Φορμίωνος και Υμηττού Απεργιακή προσυγκέντρωση
Η προκήρυξη που μοιράζεται στις γειτονιές μας:
ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ;
Ένα παιδί λιποθύμησε σε σχολείο από ασιτία ενώ πολλά άλλα αποκλείονται από την ίδια την εκπαίδευση.
Ένας άνθρωπος αυτοκτόνησε. Χιλιάδες πάσχουν από κατάθλιψη.
Οι ρατσιστικές επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες και πρόσφυγες ολοένα και αυξάνονται ενώ ολόκληρες κοινωνικές ομάδες ρίχνονται στο περιθώριο.
Νέοι φόροι και χαράτσια ανακοινώνονται συνεχώς.
Κάθε πλατεία πλέον φιλοξενεί τους αστέγους της. Κάθε σπίτι τους ανέργους του.
Οι εικόνες είναι πλέον μπροστά σε κάθε μας βήμα.
Τα γεγονότα δεν είναι πια έξω από την πόρτα μας αλλά και μέσα από αυτήν.
Και ο επόμενος σωτήρας είναι προ των πυλών, για να καλύψει το «κενό» που θα αφήσει ο προηγούμενος.
Ας μη φοβόμαστε το κενό. Ας μην περιμένουμε κανένα σωτήρα να μας δώσει τη λύση.
Ο πόλεμος έχει ήδη κηρυχθεί. Τώρα πρέπει να ριχτούμε στη μάχη χωρίς ψευδαισθήσεις.
Ο καιρός της εξαθλίωσης κοντεύει. Θα περιμένουμε ή θα εξεγερθούμε;
Διευρύνουμε τα μονοπάτια του αγώνα μας, διαχέοντάς τον στις γειτονιές μας.
Η λύση βρίσκεται στα χέρια τα δικά μας και του διπλανού μας.
Έχουμε τη δύναμη. Προλαβαίνουμε!
Να πάρουμε τις ζωές, τους αγώνες και τις απεργίες στα χέρια μας
Εξέγερση τώρα!
——————————————————————————
-Τετάρτη 19/10 στις 9.30 π.μ., Φορμίωνος και Υμηττού
Απεργιακή συγκέντρωση και διαδήλωση στις γειτονιές μας
——————————————————————————
-Πέμπτη 20/10 στις 11.00π.μ, Φορμίωνος και Υμηττού
Απεργιακή προσυγκέντρωση
——————————————————————————
–Σάββατο 22/10 στις 18.00 ,Πλατεία Μαρτάκη (Δεληολάνη)
Συνέλευση για την οργάνωση δράσεων ενάντια στον κεφαλικό φόρο, τα χαράτσια της ΔΕΗ και τα κοψίματα του ρεύματος
ΘΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ
Ή ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ;
Χρησιμοποιώντας το δόγμα του σοκ και δέος, το κράτος μέσω των οργανισμών του (π.χ. ΔΕΗ) συνεχίζει την ανελέητη οικονομική επίθεσή του στο σύνολο της κοινωνίας. Πλέον είναι ξεκάθαρο ότι τα μέτρα αντιμετώπισης του χρέους δεν θα σταματήσουν όσο εμείς δεν αντιστεκόμαστε. Όσα περισσότερα τους δίνουμε τόσα περισσότερα θα μας παίρνουν. Ούτως ή άλλως όλη αυτή η καταιγίδα «έκτακτων μέτρων» δεν αποσκοπεί στην αποπληρωμή του «χρέους», πόσο μάλλον στην καλυτέρευση της ζωής μας. Στόχος είναι η εξυπηρέτηση τραπεζών και κεφαλαίου. Ο καθένας από εμάς αντιμετωπίζεται σήμερα ως μονάδα που η κάθε δραστηριότητά της οφείλει να τους αποφέρει κέρδος. Από τις καθημερινές δραστηριότητες και τη χρήση βασικών αγαθών (ηλεκτρικό, νερό, φαγητό) ως τις λεγόμενες κοινωνικές παροχές (υγεία, παιδεία, μεταφορές)… όλα έχουν την τιμή τους. Το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι η ληστρική επίθεση των «από πάνω» βρίσκεται στην τελική της ευθεία. Δεν φτάνουν οι απολύσεις, οι «εφεδρείες», οι επιχειρησιακές συμβάσεις, οι μισθοί και οι συντάξεις επαιτείας, τώρα έρχεται και ο κεφαλικός φόρος, μέσω των ακριβότερων τιμολογίων της ΔΕΗ σε ένα κοινωνικό αγαθό όπως η ενέργεια που θα έπρεπε ούτως ή άλλως να είναι δωρεάν. Αυτό ξεπερνάει τα όσα ζούμε μέχρι τώρα. Είναι το βήμα από την εξαθλίωση στον αφανισμό. Σήμερα τα τρόφιμα, η ηλεκτροδότηση, η θέρμανση, αύριο το νερό…σε λίγο καιρό ποιος ξέρει τι.
Με τους εκβιασμούς και τα πατριωτικά διαγγέλματα επιδιώκουν τη σιωπή και την υποταγή μας. Εμείς δε μπορούμε όμως να μείνουμε αδρανείς!
Όσο και αν προσπαθούν δε πρόκειται να κάνουμε ούτε βήμα πίσω. Με συλλογικές αντιδράσεις, συνελεύσεις σε κάθε πλατεία και γειτονιά και αυτοοργανωμένους αγώνες μπορούμε να σταματήσουμε την επέλαση των βαρβάρων.
Αρνούμαστε συλλογικά να πληρώσουμε τον κεφαλικό φόρο, όπως και κάθε άλλο φόρο που λεηλατεί τη ζωή μας
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι, ο ένας δίπλα στον άλλο και εμποδίζουμε τη διακοπή του ρεύματος στα σπίτια μας.
Το ηλεκτρικό, το νερό, οι μεταφορές, η παιδεία και η υγεία δεν είναι εμπορεύματα. Είναι κοινωνικά αγαθά. Να μην ανεχτούμε να τα στερηθεί κανείς
Να πάρουμε πίσω ότι μας ανήκει. Αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση για την ανατροπή
Συνέλευση για δράσεις ενάντια στο νέο κεφαλικό φόρο.
Πλατεία Μαρτάκη (Δεληολάνη)
Σάββατο 22/10 6.00. μ.μ
Από τότε που πολλοί από εμάς ήμασταν ακόμα μαθητές η λέξη σχολική μεταρρύθμιση σήμαινε για την κάθε κυβέρνηση ένα νέο κύκλο πειραμάτων, με πειραματόζωα τους μαθητές. Όλοι μας νοιώθαμε ότι είμαστε η γενιά των αλλαγών. Όλοι μας περάσαμε από αυτό το εργαστήρι πειραμάτων.
Πάλι φέτος κάτι αλλάζει για την Δημόσια Δωρεάν Παιδεία.
Η χρονιά ξεκινάει με νέα ύλη αλλά χωρίς βιβλία. Άρα η «Δημόσια Δωρεάνπαιδεία περνάει από την τσέπη μας και τα βιβλιοπωλεία. Οι λέξεις παραμένουν ίδιες αλλά κενές νοήματος. Κι αυτό που φάνταζε σαν κοινωνικό αγαθό (παιδεία, μεταφορές, υγεία) τώρα γίνεται ξεκάθαρα εμπόρευμα.
Στις ίδιες τάξεις θα μπουν οι μαθητές αλλά θα είναι διπλάσιοι. Λες κι ένας μαθητής καταλαμβάνει τόσο χώρο όσο πιάνει μια καρέκλα κι όχι όσο χρειάζεται η προσωπικότητά του. Πάντα όμως δε μας λέγανε ότι σκοπός του σχολείου είναι να αναπτύξει την ιδιαίτερη προσωπικότητα κάθε μαθητή κι όχι να την στοιβάξει.
Οι ίδιοι δάσκαλοι-καθηγητές (όσοι τουλάχιστον κατάφεραν να γλιτώσουν από την πρέσα των συγχωνεύσεων) θα μπουν στις ίδιες τάξεις, αλλά θα έχουν να αντιμετωπίσουν τους 2πλάσιους μαθητές. Κι εκεί που ο διάλογος μπορούσε να είναι μια επιλογή για τη λύση του προβλήματος, τώρα η τιμωρία είναι μονόδρομος.
Ο ίδιος διευθυντής θα επιβάλει τους κανόνες στο σχολείο αλλά θα συμβουλεύεται και τον διευθυντή του κοντινού /χορηγού ο οποίος βλέπει αλάνθαστες ταμειακές μηχανές και όχι ανθρώπους με φαντασία και ανάγκη για δημιουργία.
Κι όλα αυτά για το καλό των μαθητών… ή μήπως της αγοράς;
“Ο αγώνας είναι σαν τον κύκλο…
Μπορεί να αρχίσει από οποιοδήποτε σημείο αλλά δεν τελειώνει ποτέ ”. Sub Marcos
Για πολλούς από εμάς έχουν περάσει χρόνια από τότε που αφήσαμε τις σχολικές αίθουσες αλλά και τους αγώνες που δίναμε με τους συμμαθητές μας. Μέσα από συνελεύσεις, καταλήψεις και πορείες μάθαμε την αξία του να αγωνίζεσαι αλλά κι ότι ο αγώνας είναι μια συνεχής διαδικασία. Αυτό ήταν ίσως το πιο σημαντικό μάθημα που πήραμε από το σχολείο. Ένα μάθημα που δεν μας το παρέδωσαν οι καθηγητές αλλά τα χτίσαμε όλοι μαζί. Ήταν η ευκαιρία για εμάς να ορίσουμε εμείς οι ίδιο το χρόνο μας.Η μαγική εκείνη στιγμή που όλα ήταν δυνατά γιατί όλα εξαρτιόνταν από εμάς.
Όπως τότε έτσι και σήμερα αγωνιζόμαστε καθημερινά για να ορίσουμε τη ζωή μας, μέσα σ’ ένα περιβάλλον συνεχούς ελέγχου κι εντατικού ρυθμού ζωής.
Από τότε μέχρι τώρα οι σχέσεις αλληλεγγύης είναι το ανάχωμά μας ενάντια στην εξατομίκευση. Ακόμα οι νόμοι της αγοράς συγκρούονται με τις ανάγκες μας σαν κομμάτια της κοινωνίας. Συνεχίζουν να μας βλέπουν σαν όμοια γρανάζια των μηχανών τους, όσο εμείς προσπαθούμε να αναδείξουμε την ιδιαιτερότητα και την διαφορετικότητα του καθένα μας.
Τέλος όπως τότε, έτσι και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να μας πείσουν για τους σωστούς και μοναδικούς τρόπους να αγωνιζόμαστε για μια αξιοπρεπή ζωή, σαν ειδήμονες του αγώνα μας ζητάνε να τους αναθέσουμε τον ίδιο μας τον αγώνα. Εμείς αντιπαραβάλουμε την αυτενέργεια και την αυτοοργάνωση.
Για μας, αυτενέργεια και αυτοοργάνωση σημαίνει ο καθένας να επιλέγει τα μέσα και τους τρόπους με τους οποίους θα ζήσει… κι αυτό είναι ο σημαντικότερος αγώνας.
Ας μην αφήσουμε κανέναν να ορίσει τη ζωή μας.
Ας αγωνιστούμε, με την ελπίδα ότι κάποτε οι δρόμοι μας θα διασταυρωθούν.
Συνέλευση κατοίκων Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου
Μια ωραία πρωία ένας άνδρας χάνει εντελώς την όρασή του. Μέσα στα επόμενα 24ωρα όλοι με τους οποίους ήρθε σε επαφή παθαίνουν ακριβώς το ίδιο και η επιδημία, για την οποία κανείς δε γνωρίζει το πώς και τι, αρχίζει να εξαπλώνεται με γοργότατους ρυθμούς. Η κυβέρνηση αποφασίζει να λάβει δραστικά μέτρα, βάζοντας τους ασθενείς σε καραντίνα σε ένα εγκαταλειμμένο άσυλο ψυχασθενών, αφήνοντάς τους να τα βγάλουν πέρα ολομόναχοι. Ανάμεσά τους όμως βρίσκεται και η σύζυγος ενός οφθαλμίατρου, η οποία είναι και ο μοναδικός άνθρωπος που ακόμη διαθέτει την όρασή του…
