Πλέον είναι πιο φανερό από ποτέ. Δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε. Στην αρχή, μας πιπίλισαν το μυαλό με την κρίση τους, μετά προσπάθησαν να μας τρομοκρατήσουν με την χρεωκοπία και την «έλλειψη πιστοληπτικής ικανότητας» της ψωροκώσταινας και πλέον ζούμε τις πρώτες συνέπειες των «εκτάκτων και αναγκαίων» μέτρων που επέβαλλε το μνημόνιο της συμμορίας του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ντόπιας κυβέρνησης. Αν όμως ισχύει μια φορά για το στομάχι του λαού, ισχύει χίλιες για τις κοιλιές των καπιταληστών: «τρώγοντας έρχεται η όρεξη!»…

ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ

Τα «έκτακτα μέτρα» ήρθαν για να μείνουν και αν δεν σπάσουμε εγκαίρως τον τσαμπουκά των αφεντικών θα περάσουν πάνω από τα πτώματά μας. Μετά το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, φιλοδοξούν να θεσμοθετήσουν την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Για τους νέους εργαζόμενους επιφυλάσσουν ξεροκόμματα αντί για μισθούς. Τους βαπτίζουν μαθητευόμενους και τους πετούν ψίχουλα (70-80% του βασικού μισθού) ώστε να «μαθητεύσουν» από νωρίς στην κακοπληρωμένη εργασία χωρίς ωράρια, συλλογικές συμβάσεις, ένσημα και δικαιώματα. Ο σκοπός τους είναι διπλός: όχι μόνο θέλουν να πειθαρχήσουν μια ολόκληρη γενιά εργαζομένων στην εντατικοποίηση και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας αλλά αξιοποιούν και το ιδεολόγημα της μαθητείας ώστε να συμπιέσουν συνολικά τον κατώτατο μισθό των εργαζομένων προς τα κάτω και ταυτόχρονα να δημιουργήσουν εργαζόμενους 2 ταχυτήτων διασπώντας την διεκδικητική τους δύναμη. Επιπλέον, απελευθερώνουν τις απολύσεις, πετσοκόβουν τις αποζημιώσεις και καταργούν το δικαίωμα των εργαζομένων να προσφύγουν στην Διαιτησία ώστε να διεκδικήσουν τα αυτονόητα: συλλογική σύμβαση, ένσημα, άδειες, δώρα, αποζημιώσεις. Στην πραγματικότητα, λύνουν τα χέρια των εργοδοτών στην αναζήτησή τους για φτηνό ,ευέλικτο, ανακυκλώσιμο εργατικό δυναμικό. Ονειρεύονται στρατιές ανέργων και υποτιμημένων εργατών που θα κινούν την καπιταλιστική μηχανή χωρίς κόστος, δικαιώματα και απαιτήσεις. Ουσιαστικά, μετατρέπουν την εργατική μας δύναμη σε σκουπίδι: από την υποτίμηση στην ανακύκλωση και από εκεί στις χωματερές…της ανεργίας. Και τούμπαλιν.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ

Και το ξεζούμισμα μόλις ξεκίνησε. Στο στόχαστρό τους βάζουν  και το ασφαλιστικό. Πίσω από τις φανφάρες τους για «εξυγίανση» και «συμμάζεμα» του ασφαλιστικού, κρύβουν το διαχρονικό και οργανωμένο σχέδιο τους για την διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και ευρύτερα του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης. Αυτοί που διαχρονικά έβαζαν χέρι στο «ζεστό χρήμα» των εισφορών μας, την ίδια στιγμή «αδυνατούσαν» να εισπράξουν δισεκατομμύρια ευρώ από τις εισφορές εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων και άλλων αφεντικών. Αυτοί που διαχρονικά τζογάριζαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ΜΑΣ ταμείων στο Χρηματιστήριο, τώρα μιλούν για «άδεια ταμεία» και ρίχνουν τις ευθύνες στους εργαζομένους.      Και με την παρούσα προσπάθεια αποδιάρθρωσης του ασφαλιστικού κάνουν αυτό που ξέρουν καλά να κάνουν: κλέβουν συντάξεις, εξαφανίζουν τις ήδη χαμηλές συντάξεις, καταργούν πλήθος επιδομάτων και τα βαρέα ένσημα, εκτοξεύουν τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης μέχρι την ηλικία που θα μπορούμε να στεκόμαστε όρθιοι ενώ καταργούν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ως έναν από τους βασικούς πυλώνες της ασφάλισης σπρώχνοντάς μας στην ιδιωτική ασφάλιση.

Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ήδη γίνονται δυσβάσταχτες οι συνέπειες από τις πολιτικές της φτώχειας και της εξαθλίωσης που επιβάλλουν τα αφεντικά, η ντόπια κυβέρνηση τους και οι διεθνείς σύμμαχοί της (ΔΝΤ,Ε.Ε,ΕΚΤ). Η ακρίβεια μαζί με τους υποτιμημένους μισθούς δυσκολεύει την καθημερινότητά μας ενώ μεγάλα κοινωνικά κομμάτια αναζητούν τρόπους να επιβιώσουν. Ταυτόχρονα, βασικά δικαιώματα μας όπως η δωρεάν-δημόσια-καθολική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η δωρεάν-καθολική-δημόσια παιδεία τίθενται υπό συνεχής αμφισβήτηση από την βίαιη επίθεση ενάντια σε ιστορικά κεκτημένα των κοινωνικών αγώνων μας. Πλάι στον εργασιακό μεσαίωνα που οργανώνουν, μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας ήδη βιώνουν συνθήκες εξαθλίωσης που θυμίζουν προπολεμικές εποχές.

Continue reading Κείμενο – Κάλεσμα για την απεργία της Τρίτης 29 Ιουνίου. →

Continue reading 2ημερό στο Βύρωνα 12 & 13 Ιουνίου 2010 →

ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ

Πάγωμα μισθών και συντάξεων, κατάργηση δώρων και δικαιωμάτων, περικοπές κοινωνικών δαπανών, απελευθέρωση των απολύσεων, πριμοδότηση των ελαστικών μορφών εργασίας, αποδιάρθρωση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ένσημα ούτε για πλάκα, αύξηση της ανεργίας, συνολική υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης και εντατικοποίηση στην εργασία. «Όλα τα’χε η Μαριωρή, ο φερετζές της έλειπε» αν θέλουμε να αυτοσαρκαστούμε κιόλας. Όμως, τα πράγματα σοβαρεύουν επικίνδυνα. Όλα όσα «εκτάκτως και αναγκαία» εφαρμόζονται για να σωθεί η εθνική οικονομία και τα ταμεία της, ξέρουμε πολύ καλά ότι ήρθαν για να μείνουν και να κάτσουν πάνω στις πλάτες μας. Είναι πασιφανές ότι ο δρόμος για την «έξοδο από την κρίση» που ετοιμάζουν ούτε «εθνικός αγών» είναι ούτε φιλανθρωπία. Αυτό που εδώ και καιρό ονομάζουν οικονομική κρίση, δεν είναι τίποτα άλλο από μια τεράστια αφορμή γι’αυτούς που κέρδιζαν πάνω στον ιδρώτα μας να συνεχίζουν να κερδοφορούν ακόμα πιο εντατικά. Ας μη γελιόμαστε! Ήδη εφοπλιστές, βιομήχανοι, τραπεζίτες και αφεντικά τρίβουν τα χέρια τους για το τεράστιο πλιάτσικο που ετοιμάζουν πάνω στα δικαιώματα μας, τους μισθούς μας και τις ζωές μας συνολικότερα. Πλάι τους οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι δημοσιογράφοι, οι τεχνοκράτες και οι διανοούμενοι της δεκάρας παίρνουν το σοβαροφανές ύφος τους απαιτώντας συναίνεση και (ανθρωπο)θυσίες για το καλό «όλων»!

Και μιας και χρησιμοποιούμε το εμείς, το χαμένο πρώτο πληθυντικό σ’αυτήν την κοινωνία, τι γίνεται με εμάς; Και ποιοι είμαστε εμείς; Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες που δουλεύουμε για να πληρώσουμε νοίκια, ψώνια, φροντιστήρια, άντε και κανά δάνειο. Οι άνεργοι και οι άνεργες που περιμένουμε στις ουρές του ΟΑΕΔ, ψάχνουμε στις αγγελίες και έχουμε πιάσει έναν-έναν τους γνωστούς μας αναζητώντας καμιά δουλειά. Οι επισφαλείς εργαζόμενοι-ες σε supermarket, πολυκαταστήματα και άλλους ναούς των εμπορευμάτων με σπαστά ωράρια, χωρίς ένσημα, με πετσοκομμένους μισθούς αναζητώντας συχνά για δεύτερη δουλειά. Οι συνταξιούχοι που παίρνουμε ψίχουλα από το «γενναιόδωρο κράτος» παρά τις πολύχρονες εισφορές μας στα ασφαλιστικά ταμεία και ζούμε εδώ και χρόνια κάτω από τα όρια της φτώχειας. Οι μαθητές και οι μαθήτριες που πλέον το πανεπιστήμιο δεν μας φαντάζει και τόσο προσιτό είτε γιατί το σχολείο είναι ένα τεράστιο εξεταστικό κέντρο που θα μας πετάξει έξω είτε γιατί έχουμε τρομάξει και ψάχνουμε από τώρα να χωθούμε σε μια δουλειά. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες που έχουμε καταλάβει προ πολλού ότι το πτυχίο είναι ότι και οι αφίσες στο δωμάτιο μας ενώ αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούμε να δουλεύουμε για ψίχουλα ή να «μαθητεύουμε» αμισθί για καμιά τριετία μέχρι να δούμε τον πρώτο μας μισθό. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που εδώ και 20 χρόνια έχουμε σηκώσει στις πλάτες μας το «ελληνικό αναπτυξιακό θαύμα» και το πληρώνουμε με κοινωνικό αποκλεισμό, στυγνή εκμετάλλευση, μηδαμινά εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και πολύ αίμα.

Continue reading 2 μέρες στον Βύρωνα. Αναζητούμε τα δικά μας μονοπάτια αγώνα →