ΗΜΑΣΤΑΝ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ!
Πρώτα ήρθε η Παρασκευή, μετά το Σάββατο, κι όπως πάντα, τελευταία ήρθε η Κυριακή. Μόνο που η Κυριακή 12/2 δεν ήταν σαν τις άλλες. Ήταν μία μέρα μεγαλειώδης, μόνο και μόνο λόγω του πλήθους που ένωσε την φωνή του στους δρόμους γύρω από το κοινοβούλιο ενάντια σε έναν (τουλάχιστον) κοινό εχθρό. Περιείχε πολλές αρνήσεις (ενάντια στα νέα μέτρα, την κυβέρνηση, τις τράπεζες, το κράτος, το κεφάλαιο…), αλλά και τουλάχιστον μία κατάφαση, αυτή της συλλογικότητας, του “μαζί”. Η μέρα αυτή περιείχε σίγουρα και πολλές συγκρούσεις, βίαιες συγκρούσεις. Συγκρούσεις ανάμεσα σε ένα αυθόρμητο και οργισμένο πλήθος από τη μία, που εξέφρασε έμπρακτα και συλλογικά την αντίθεσή του σε ότι το καταπιέζει. Και από την άλλη, έναν οργανωμένο στρατό εσωτερικής κατοχής, που έχει όλο και πιο ξεκάθαρα σαν σκοπό να επιβάλλει με την ωμή σωματική βία, όχι πλέον μια παθητική κοινωνική συναίνεση, αλλά την πλήρη υποταγή των “από κάτω” στις προσταγές των “από πάνω”.
Όμως το κείμενο που κρατάτε στα χέρια σας δεν είναι μια ανάλυση του τι συνέβη ή τι δεν συνέβη εκείνη τη μέρα, ούτε μια ελεγεία για όλους εμάς που βρεθήκαμε στους δρόμους. Το κείμενο αυτό αφορά όσους από εμάς συνελήφθησαν, και ιδίως στους τέσσερις από αυτούς που βρίσκονται προφυλακισμένοι από εκείνη την μέρα, και ίσως για τους επόμενους 18 μήνες. Προφυλακισμένοι με ψευδείς κατηγορίες που οι ίδιοι δεν αποδέχονται, όπως αυτές που βασίζονται στον περίφημο κουκουλονόμο, με βάση τον οποίο θεωρείται τρομοκράτης όποιος χρησιμοποιεί αντιασφυξιογόνα μάσκα για να προστατευτεί από τα χημικά της αστυνομίας. Οι 3 εκ των οποίων παραμένουν απ’ την πρώτη στιγμή της σύλληψής τους στα μπουντρούμια της ΓΑΔΑ, χωρίς δικαίωμα προαυλισμού μέχρι και αυτή τη στιγμή, ενώ ο τέταρτος έχει μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού. Και με σαφή στόχο τον παραδειγματισμό και τον εκφοβισμό μιας ολόκληρης κοινωνίας, που γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη για όσους την κυβερνούν. Προφυλακισμένοι με τρόπο που θέλει να καταστήσει σαφές κάτι που ξέραμε ήδη, ότι στην θέση τους θα μπορούσε να βρίσκεται οποιοσδήποτε από εμάς που κατεβήκαμε στο κέντρο εκείνη την μέρα. Οι δικαστικές αρχές άλλωστε έρχονται να το επιβεβαιώσουν με τον πιο σαφή τρόπο. Κοινό κατηγορητήριο για εγκλήματα που τελέστηκαν σε διαφορετικό τόπο και χρόνο, σαν να ήμασταν όλοι παραβάτες στο ίδιο έγκλημα, αυτό της αντίστασης ενάντια σ’ αυτούς που μας καταπιέζουν. Ένα «έγκλημα» το οποίο κρίνεται (τι ειρωνεία!) ως τέτοιο με τους νόμους ενός συστήματος που συντηρεί την ίδια ώρα μια παράνομη κυβέρνηση, κάνοντας πάλι προφανές το ποιούς εξυπηρετούν οι νόμοι.
Και δεν είναι να απορεί κανείς που το τελευταίο όπλο που έβγαλε από την αποθήκη των πυρομαχικών του το σύστημα είναι αυτό της ρουφιανιάς. Ελπίζοντας να σπείρει την διχόνοια και την καχυποψία σε μια κοινωνία που οξύνει και συλλογικοποιεί όλο και πιο πολύ την αντίθεσή της στο μέλλον που της ετοιμάζουν, η ΕΛ.ΑΣ. δημοσιεύει φωτογραφίες και βίντεο από την μέρα της διαδήλωσης ζητώντας στοιχεία για άτομα που απεικονίζονται να διαπράττουν “παράνομες” πράξεις. Δυστυχώς όμως για την αγαπητή αστυνομία οι μνήμες της δικτατορίας, ή ακόμα και του εμφυλίου και της αντίστασης, είναι ακόμα ζωντανές, και η ρουφιανιά καλά καταγεγραμμένη σαν μια από τις πιο απεχθείς και κατάπτυστες κοινωνικές πρακτικές! Όπως επίσης είναι καλά χαραγμένο στις συνειδήσεις μας ότι εχθρός μας είναι η αστυνομία και το σύστημα το οποίο προστατεύει και όχι άνθρωποι με τους οποίους βρεθήκαμε στους δρόμους και διασταυρωθήκαμε σε μια στιγμή του αγώνα μας!
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 12/2
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΘΕΝΤΕΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ : ΤΡΙΤΗ 3 ΑΠΡΙΛΗ 18.00 ΠΛ. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Συνέλευση κατοίκων Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου
Συνέλευση Άλσους Παγκρατίου
Πρωτοβουλία κατοίκων Καισαριανής
