Πλέον είναι πιο φανερό από ποτέ. Δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε. Στην αρχή, μας πιπίλισαν το μυαλό με την κρίση τους, μετά προσπάθησαν να μας τρομοκρατήσουν με την χρεωκοπία και την «έλλειψη πιστοληπτικής ικανότητας» της ψωροκώσταινας και πλέον ζούμε τις πρώτες συνέπειες των «εκτάκτων και αναγκαίων» μέτρων που επέβαλλε το μνημόνιο της συμμορίας του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ντόπιας κυβέρνησης. Αν όμως ισχύει μια φορά για το στομάχι του λαού, ισχύει χίλιες για τις κοιλιές των καπιταληστών: «τρώγοντας έρχεται η όρεξη!»…
ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ
Τα «έκτακτα μέτρα» ήρθαν για να μείνουν και αν δεν σπάσουμε εγκαίρως τον τσαμπουκά των αφεντικών θα περάσουν πάνω από τα πτώματά μας. Μετά το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, φιλοδοξούν να θεσμοθετήσουν την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Για τους νέους εργαζόμενους επιφυλάσσουν ξεροκόμματα αντί για μισθούς. Τους βαπτίζουν μαθητευόμενους και τους πετούν ψίχουλα (70-80% του βασικού μισθού) ώστε να «μαθητεύσουν» από νωρίς στην κακοπληρωμένη εργασία χωρίς ωράρια, συλλογικές συμβάσεις, ένσημα και δικαιώματα. Ο σκοπός τους είναι διπλός: όχι μόνο θέλουν να πειθαρχήσουν μια ολόκληρη γενιά εργαζομένων στην εντατικοποίηση και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας αλλά αξιοποιούν και το ιδεολόγημα της μαθητείας ώστε να συμπιέσουν συνολικά τον κατώτατο μισθό των εργαζομένων προς τα κάτω και ταυτόχρονα να δημιουργήσουν εργαζόμενους 2 ταχυτήτων διασπώντας την διεκδικητική τους δύναμη. Επιπλέον, απελευθερώνουν τις απολύσεις, πετσοκόβουν τις αποζημιώσεις και καταργούν το δικαίωμα των εργαζομένων να προσφύγουν στην Διαιτησία ώστε να διεκδικήσουν τα αυτονόητα: συλλογική σύμβαση, ένσημα, άδειες, δώρα, αποζημιώσεις. Στην πραγματικότητα, λύνουν τα χέρια των εργοδοτών στην αναζήτησή τους για φτηνό ,ευέλικτο, ανακυκλώσιμο εργατικό δυναμικό. Ονειρεύονται στρατιές ανέργων και υποτιμημένων εργατών που θα κινούν την καπιταλιστική μηχανή χωρίς κόστος, δικαιώματα και απαιτήσεις. Ουσιαστικά, μετατρέπουν την εργατική μας δύναμη σε σκουπίδι: από την υποτίμηση στην ανακύκλωση και από εκεί στις χωματερές…της ανεργίας. Και τούμπαλιν.
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ
Και το ξεζούμισμα μόλις ξεκίνησε. Στο στόχαστρό τους βάζουν και το ασφαλιστικό. Πίσω από τις φανφάρες τους για «εξυγίανση» και «συμμάζεμα» του ασφαλιστικού, κρύβουν το διαχρονικό και οργανωμένο σχέδιο τους για την διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και ευρύτερα του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης. Αυτοί που διαχρονικά έβαζαν χέρι στο «ζεστό χρήμα» των εισφορών μας, την ίδια στιγμή «αδυνατούσαν» να εισπράξουν δισεκατομμύρια ευρώ από τις εισφορές εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων και άλλων αφεντικών. Αυτοί που διαχρονικά τζογάριζαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ΜΑΣ ταμείων στο Χρηματιστήριο, τώρα μιλούν για «άδεια ταμεία» και ρίχνουν τις ευθύνες στους εργαζομένους. Και με την παρούσα προσπάθεια αποδιάρθρωσης του ασφαλιστικού κάνουν αυτό που ξέρουν καλά να κάνουν: κλέβουν συντάξεις, εξαφανίζουν τις ήδη χαμηλές συντάξεις, καταργούν πλήθος επιδομάτων και τα βαρέα ένσημα, εκτοξεύουν τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης μέχρι την ηλικία που θα μπορούμε να στεκόμαστε όρθιοι ενώ καταργούν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ως έναν από τους βασικούς πυλώνες της ασφάλισης σπρώχνοντάς μας στην ιδιωτική ασφάλιση.
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ήδη γίνονται δυσβάσταχτες οι συνέπειες από τις πολιτικές της φτώχειας και της εξαθλίωσης που επιβάλλουν τα αφεντικά, η ντόπια κυβέρνηση τους και οι διεθνείς σύμμαχοί της (ΔΝΤ,Ε.Ε,ΕΚΤ). Η ακρίβεια μαζί με τους υποτιμημένους μισθούς δυσκολεύει την καθημερινότητά μας ενώ μεγάλα κοινωνικά κομμάτια αναζητούν τρόπους να επιβιώσουν. Ταυτόχρονα, βασικά δικαιώματα μας όπως η δωρεάν-δημόσια-καθολική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η δωρεάν-καθολική-δημόσια παιδεία τίθενται υπό συνεχής αμφισβήτηση από την βίαιη επίθεση ενάντια σε ιστορικά κεκτημένα των κοινωνικών αγώνων μας. Πλάι στον εργασιακό μεσαίωνα που οργανώνουν, μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας ήδη βιώνουν συνθήκες εξαθλίωσης που θυμίζουν προπολεμικές εποχές.
Και μέσα σε όλα αυτά προκύπτει το ερώτημα: και τι να κάνουμε;
Ας κάνουμε την αρχή, μετατρέποντας την οργή μας σε συνείδηση
και αναζητώντας διεξόδους αλληλεγγύης και συλλογικού αγώνα.
Να πολεμήσουμε για αξιοπρέπεια, για ζωή, για ανατροπή, για ελευθερία!
ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ
Να τους πατήσουμε εκεί που πονάνε. Να πάψουμε να τους παρέχουμε τις «υπηρεσίες» μας. Να μπλοκάρουμε την εύρυθμη λειτουργία αποκόμισης κέρδους… πάνω στις πλάτες μας. Να τους αποδείξουμε ότι τους είμαστε απαραίτητοι, όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν ότι είμαστε αναλώσιμοι. Να πάρουμε μια μικρή εκδίκηση για όσα μας έχουν κάνει μέχρι τώρα και για όσα σχεδιάζουν να εφαρμόσουν εις βάρος μας. Και τα μικρομάγαζα; Κατεβαίνοντας για να πάμε στην απεργία να προσπαθήσουμε να πείσουμε τον κυρ Παντελή και κάθε μικρο-ιδιοκτήτη, μικρο-έμπορο και μικρο-μαγαζάτορα να κλείσει την επιχειρησούλα του γιατί έρχεται και η δική τους ώρα!
ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ
Όχι μόνο δεν θα πάμε για δουλειά αλλά δεν θα αναγκάσουμε και κανέναν να δουλέψει για πάρτη μας απόψε. Ούτε ευκαιρία για ψώνια είναι η απεργία ούτε για βιτρινοθεραπεία. Και το βράδυ δεν θα παραγγείλουμε pizza ή σουβλάκια γιατί ο νεαρός με το παπάκι εργάζεται και σίγουρα δεν το κάνει για την ψυχή της μάνας του. Ούτε η κοπελιά στην καφετέρια γουστάρει να εξυπηρετεί κουρασμένους ή αργόσχολους απεργούς. Την ρώτησε κανείς αν μπορεί ν’ απεργήσει; Θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να μπλοκάρουμε την κυκλοφορία των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών γιατί πλέον ξέρουμε πολύ καλά ότι πίσω απ’ αυτά βρίσκονται πολλά εργατικά χέρια και μυαλά που ιδρώνουν! Ήρθε η ώρα να γίνουμε πραγματικά επικίνδυνοι…
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ
Σήμερα δεν θα σκεφτούμε μόνο την πάρτη μας. Θ’ αναζητήσουμε το χαμένο «εμείς» σ’ αυτήν την κοινωνία. Το συλλογικό των απεργών, των διαδηλωτών, των αγωνιζόμενων. Όχι μόνο θ’ απεργήσουμε αλλά θα πείσουμε και τον συνάδελφο να το κάνει γιατί ή μαζί σηκωνόμαστε ή μαζί βουλιάζουμε. Απέναντι στον φόβο της απόλυσης, θα προτάξουμε το συλλογικό δικαίωμα στην απεργία. Απέναντι στο χαμένο μεροκάματο, προτιμούμε το απεργιακό ταμείο στη γειτονιά ή τον χώρο εργασίας. Αν δεν μιλήσουμε τώρα, θα χάσουμε πολλά περισσότερα μετά. Και όλα αυτά χωρίς να χρειαζόμαστε τους χαρτογιακάδες-επαγγελματίες συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να μας πουν τι, πως και πότε θα διεκδικήσουμε. Οφείλουμε στους εαυτούς μας να αυτοοργανωθούμε και πέρα από τον ξεπουλημένο συνδικαλισμό με εστίες αγώνα σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολείο και πανεπιστήμιο. Με όπλα μας την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και την άμεση συλλογική δράση, να σπάσουμε το τείχος του ατομικισμού και της μοιρολατρίας και να δώσουμε τις απαντήσεις μας απέναντι σε όσους απεργάζονται την λεηλασία των ζωών μας. Ν’αποτινάξουμε τον ατομικό μας φόβο μέσα στους συλλογικούς δρόμους της διεκδίκησης και του αγώνα.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ
ΤΡΙΤΗ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ Φορμίωνος και Υμηττού, 10.00 π.μ
(…Και επειδή δεν τελειώνουν όλα με μια 24ωρη απεργία…)
ΤΡΙΤΗ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΑΠΗΤΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 20.00 μ.μ.
-ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ-ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ
Φέρνουμε το φαγητό μας και τρώμε όλοι μαζί
συζητώντας και γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον
-ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ
«Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο»
Συνέλευση Κατοίκων Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου